Als Willebroek een schip was, dan had het twee stuurwielen. Eentje in handen van de burgemeester en zijn matrozen, de ander in handen van de Vlaamse regering. De rest van ons zijn zoals ik, slechts passagiers aan boord die hopen dat de kapitein weet hoe hij het schip moet besturen.

Simpel gezegd komt het erop neer dat wanneer we als gemeente zelf geen richting hebben afgesproken, Vlaanderen aan zijn stuur draait en de zaken in onze plaats beslist. Zo werd er in het verleden industriezone toegewezen door Vlaanderen waar we als Willebroek zijnde beter kritisch zelf een plan hadden opgesteld.

Een magisch woord en een belangrijke tool om als Willebroekenaars hier meer grip op te hebben is het opmaken van een “gebiedsvisie”. Dat doet onze gemeente vandaag dan ook. De echte oefening in de komende jaren is ervoor zorgen dat die gebiedsvisie genoeg inspraak kent en dat deze ook transparanter wordt verklaard aan de Willebroekenaar.

De bezwaren die vandaag worden neergelegd tegen nieuwe industrieplannen en de terechte klachten omtrent geluidsoverlast van industrie in Blaasveld zijn een bewijs dat we nog meer werk moeten maken van doordachte plannen en duidelijke afspraken tussen woonzone en industriezone. Willebroek moet vooruit, maar wel enkel op een doordachte en transparante manier.